TEXTOS   PARA     REFLEXIONAR   

  

O home non é un ovni que veu dunha afastada galaxia; o home é un poema tecido coa néboa do amencer, coa cor das flores, co canto dos paxaros, co ouveo do lobo ou o ruxido do león. O home acabarase cando se acabe o equilibrio vital do planeta que o soporta. O home debe amar e respectar a terra como ama e respecta á súa propia nai.

(Félix Rodríguez de la Fuente)

 

 

 

Caudal ecolóxico ( a morte).Minicentral San Miguel. Ourense. O diñeiro non se come.

Só despois de que a derradeira árbore sexa cortada

so despois de que o derradeiro río sexa envelenado

so despois de que o derradeiro peixe sexa apreixado

So entón saberás que o diñeiro non se pode comer.

( Profecía india).

 

 

 

 

 

Libro sobre o desastre da desaparición da Lagoa de Antela. Ourense.

Descoñece-la natureza é a causa da desgracia humán.

(Epicuro)

 

 

 

 

 

 

Así quedan os ríos cunha central ou minicentral. Esquilmados en varios kilómetros. Rio Navea. Ourense

Non herdamos a terra dos nosos antepasados, tomámola  prestada dos nosos fillos.

(P. india.)

 

 

 

 

 

 

Gran Xefe Seattle.

...Para que respecten a Terra, contádelles que a Terra contén as almas dos nosos antepasados.

Ensinade ós vosos fillos o que nós ensinamos ós nosos:

que a Terra é nosa nai. O que acaece á Terra, acaécelles tamén ós fillos da Terra.

Cando os homes cuspen á Terra, estanse cuspindo a si mesmos.

Pois nós sabemos que a Terra non pertence ós homes, que os homes pertencen á Terra..."

(Mensaxe do Gran Xefe Seattle ó Presidente dos EEUU. 1855)

Texto integro.

 

 

 

 

 

 

 

Minicentral del limia. Holocausto hidrológico evidente, entre otras muchas presas.

"En España o que tuvemos durante décadas foi unha  especie de formación do espíritu hidrolóxico nacional que nos levou o que eu defino como holocausto hidrolóxico"

(Javier Martínez Gil. Catedrático de Hidrología. Zaragoza. 2005)

 

 

 

 

 

 

 

Os galegos acabaremos tendo o que merecemos por non cuidar o noso medio ambiente.

Porque non acertamos a valorar, nin apreciar, os dons da naturaleza.

Como se unha vez deteriorada pola contaminación, o home poidera comprar outra nova !NON! a natureza non ten recambeo. I en Galicia será o que nosoutros, os galegos, queiramos que sexa.

Emporiso os camiños andados en algúns puntos, siñificativos, non parecen ser halagüeños, afagadores, senon todo o contrario (  refírese os nosos desmáns có río Miño ) . E se non se corrixe, os galegos acabaremos tendo o que nos merecemos por non cuidar o noso medio ambiente.

Ernesto Vieitez Cortizo. Presidente de la Academia Gallega de Ciencias.

 

 

 

 

 

 

 

Río Barbaña ( Ourense) un exemplo do que non debe ser un río.

Decidir qué parte dos ingresos do Estado temos que utilizar para manteñer certa  calidade de vida é tamén un problema político. E cando se trata da calidade de vida, a auga é sin dúbida algunha unha das partes máis importantes."

A AUGA e polo tanto os RÍOS son o noso patrimonio de calidade importante.

Manteñamos limpos os nosos ríos, é o noso patrimonio máis importante.

 

 

 

 

 

 

La presencia de la nutria en un río es una garantía de que está sano.

"Un plan hidrolóxico que non sexa capaz de garantiza-la presencia de nutrias non debera ser nin discutido"

Miguel Delibes.

Traducción do autor da WWW.

 

 

 

 

 

 

Arde Ourense e arde Galicia. 1998. A este paso adiós bosques.

Tal como van as cousas, pronto teremos que cambia-lo himno galego:

"Que din os rumorosos nas costas verdescentes..."

Por que xa non quedarán pinos ( rumorosos) nin as costas serán tan verdes ...

Juan A. Iglesias ( Caracas 27-10-89)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Río Miño nunha crecida en 1978. As veces abandona o seu pazo......... Ollo.

Dos gregos aprendín que ríos e regatos

Son deuses que abandonan por veces os seus pazos

E gozan con vagar camiños e meandros,

Regueiros e fervenzas, torrenteiras e saltos.

Así que non me enganas, oh Miño derrubado

No límite do inverno, alá no fin de marzo,

Que sei que te apresuras, que sei que vas de paso,

A ollar polar ribeiras, nas árbores dos campos,

Manuel Fernández Alvarez.

 

salir.jpg (922 bytes) Volver