Texto sacado do prólogo do libro de Eliseo Alonso,

"Contos do Miño"  Xerais 1992.

 

 

..."Tamén a bisbarra segue sendo belida, alá na bretemosa foz do Miño, entre rochedos ríspidos e loiros areais por onde se alonga a saída ata o mar, fero e bruador. Aí viven os que á vez son labregos e pescadores, segundo os meses do ano ou as horas do día, trocando os brazos do arado polo remo dexas gamelas sardiñeiras de tan atrevidos abalares, e outras vegadas nas doce singraduras polo río, nos barcos pretos de empinada proa, nesas pesquerías á fisga, tresmallo, alcharife, nas arelantes procuras de sollas, sables e lampreas. Aí  hai nova vida, por esa barra de saudades que cando está en cerrazón sabe o labrador que vai chover; esa foz que ao solpor cruzan en V as bandadas dos patos e mazaricos, bico ás brumas misteriosas do alén..."

 

 

 

As fotografías son miñas, a primeira  dende Camposancos na misma foz do Miño.

dende o  monte Tegra  a segunda Agosto 2014.

Foz do Miño no Solpor Agosto 2014.

Os patiños en V non estaban na miña fotografía, o resto si.

Foz do Miño. Un lugar único. Desta foz fala

Eliseo Alonso. Fotografías Secundino Lorenzo

Saír o río Miño.