É de xustiza dicir que as primeiras táboas solunares datan de 1934 e foron publicadas por John Alden Knight por primeira vez nese ano nos EEUU, en España publícanse desde 1955. Este americano, entusiasta da caza e a pesca e gran observador da natureza, intrigado polos continuas cambios de actividade, atopou, unha explicación, á marxe das influencias metereolóxicas e outros condicionantes do medio ambiente.

      A súa conclusión é que a atracción conxunta do Sol e a lúa, causa das mareas, inflúe tamén na actividade dos peixes, en especial, na necesidade de buscarse alimento. A tales momentos chamounos períodos solunares.

     As citadas táboas marcan por horas os períodos de maior actividade, con relación a outros períodos do día.

     O autor chegou tamén á conclusión de que polo menos en España os mellores períodos son os comprendidos entre o carto menguante e a lúa nova, sobre todo na pesca da troita, salmón e o lucio.
 

Ata aquí un pequeno resumo desta teoría.

 

A miña opinión:

      No ano 1968 chegaron ás miñas mans estas táboas e propúxenme abrir unha investigación para ver, polo menos empíricamente, que había de certo no anterior. A miña investigación comenceina no ano 1971 ata 1984 ( non tendo datos de 1978-79, xa que non estiven en Galicia neses anos). En todas as xornadas de pesca fun anotando: río, tramo, nº de troitas, cebo, condicións atmosféricas, período de lúa, cebos empregados, estado da auga e observacións persoais.

De cada xornada de pesca anotaba ou anotei durante máis de trece anos estos datos, aparte dos datos de cebo, xa que tamén levei unha estadística de moscas, ver un exemplo:

 

 

Estadística do ano 1984, primeira folla. Foi un mal ano de pesca ?? 13,5 de media ata maio. Naqueles tempos era malo,  hoxe conformaríame coa décima parte, dúas troitas de medida sempre...

Estos cuadernillos, non sei como, nos traslados de casa desapareceron...Unha mágoa...

Os datos da miña experiencia son os seguintes: