RÍOS   SÍ   

HORMIGÓN    NON

emba.jpg (24086 bytes)

 

n_star.gif (2841 bytes)España é o pais do mundo que máis auga embalsada ten por habitante.

Ourense, seguramente, é a nº 1 en canto a nº de encoros (24 encoros en producción, hai moitos mais.).

RIOS    SI

HORMIGÓN   NON

n_star.gif (2841 bytes)Por unha nova política de augas. 1999.

salir.jpg (922 bytes)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

COMENTARIO.

Frente á política basada preferentemente no hormigón hai que reivindicar unha política basada no recoñecemento ambiental e paisaxístico.

O gobierno, na súa nova política hidrolóxica prevee a construcción de 200 novos encoros como solución ós problemas da augua en España, destos encoros o 50% están solicitados en Galicia ( según a Xunta-1999).

Desgraciadamente segue predominando nos nosos gobernantes a demagoxia hidrolóxica basada na mitificación das grandes obras hidraulicas. ( Como na época de Franco).

peares.jpg (48002 bytes)

Este encoro da fotografía está situado nos Peares, na parte media do río Miño, é da época de Franco. Como este o Miño tén seis mais, dende Belesar ata Frieira ( intentan construir a maiores o de Selas) . Este encoro non cumple ninguna normativa medioambiental. Hoxe inténtase potenciar cós paseos en "catamarán", penoso.

Como este están previstos 100 encoros mais en Galicia, amén de 300 minicentrais que sin dúbida farán polvo o dito "Galicia o pais dos dez mil ríos".

España non pode entrar no siglo XXI cunha política absoleta, basada no hormigón.

Río Gande no Invernadeiro en Ourense. <-RIOS SI

 

HORMIGON NON ---->

Encoro do río Sil en Ourense-Lugo. Un monstruo.

Esta política é unha política suicida, que arrasa os dereitos humáns de millóns de persoas no mundo. Dende 1960, 500 pobos españois quedaron baixo as augas, ó mismo tempo, destrúense lugares maravillosos e únicos (en Ourense: Aceredo, o Val do río Salas en Randín, o mellor Glaciar de Galicia no río Cenza, a cuenca do Sil ( arrasada por completo), a cuenca do Miño en parte. No resto de España: en Riaño e un largo etc).

Vexamos algúns datos que confirman as opinións anteriores do hormigón, na provincia de Ourense:

Nota: nos datos seguintes non están incluidas as minicentrais ( que hai unhas cantas e que están remantando o pouco que queda) .

Datos dos encoros Ourensáns-Maio 1998

CUENCA EMPRESA

RESERVAS

TOTAL

Nº ENC.

Sil IBERDROLA    98% 1.103 Mill. m3 13
Miño-Salas-Limia FENOSA 100%    374 Mill. m3 8

Algúns datos de auga encorada-clasificacións :

ENCORO

MILLÓNS M3

EMPRESA

1

AS PORTAS

520

IBERDROLA

2

BAO

220

IBERDROLA

3

SAN ESTEBAN

211

IBERDROLA

4

ALBARELLOS

90

FENOSA

5

SALAS

85

FENOSA

6

CONCHAS

78

FENOSA

 

Datos concretos da Provincia de Ourense-1.999:

EMPRESA Nº ENCOROS P.MEDIA Total:1998 Solo enero 1998 Solo enero 1999
IBERDROLA 16 2.800 M. KW/h 3.130 M.Kw/h 436 M. Kw/h 90 M. Kw/h
FENOSA 6 700 M. KW/h 800 M.Kw/h 179 M. Kw/h 57 M. Kw/h
ENDESA 2 2.800 M. KW/h 7 M.Kw/h --- M. Kw/h -- M. Kw/h

Fonte: diario La región 31-01-99 ( Artículo queixándose do mal ano que levan en 1999 en canto a choivas, ve-las  duas últimas columnas.)

 

Nota: o encoro de San Esteban de Iberdrola ( 265 MW)   xenerou nun ano a terceira parte da enerxía galega producida por esta empresa. Fonte: La Región 25-04-99.

Ranking Central de Iberdrola Potencia (Mill KW/h
1 Puente Bibei 284.8
2 San Esteban 265.5
3 Conso 228
4 Soutelo 206.2
5 Santiago 65.6
6 Montefurado 38.4
7 Sobradelo 38.4
8 San Pedro 32

A empresa Iberdrola ten en Ourense 14 centrais maiores de 5MW e 5 minicentrales ( menores de 5 mw).

Por certo o encoro máis alto da provincia de Ourense ( desta empresa) é o de Soutelo con 664,5 metros de caída. ( incríble). Como para poñer escalas. Pais ......

Nota : estas empresas teñen más encoros construidos, pero non en funcionamento. En canto as minicentrais hai polo menos 10 en producción, descoñezo os datos oficiais, xa que a Xunta non solta prenda. Están previstas 100 minicentrais na Provicnia de Ourense.

DOS DATOS ANTERIORES O LECTOR DEBE DEDUCIR QUE OURENSE É UNHA MINA EN CANTO A PRODUCCIÓN DE ENERXÍA HIDROELÉCTRICA.

OS DATOS ANTERIORES PÓDENSE EXTRAPOLAR AS DEMAIS PROVINCIAS E CHEGAR Á CONCLUSIÓN QUE ENCABEZA ESTE TRABALLO.

POR SI O ANTERIOR FORA POUCO, PÓÑOLLES UNHA NOTICIA DE ÚLTIMA HORA:

Noticia aparecida na Voz o día 26 de Xaneiro de 1999

 

cui.jpg (3417 bytes)

Cuiñas é o Conselleiro de Política Territorial, Obras Públicas e vivenda.

 

En Galicia tramítanse máis de cen grandes  proiectos de saltos hidráulicos.

¡ Para poñerse a temblar !.

13 encoros irán no río ULLA , un río salmoneiro ( en tempos) do mellor de Galicia. Hoxe desgraciado.Estos encoros xa teñen oposición de Adega (09-02-99).

Galicia en vez de se-la RESERVA NATURAL DE ESPAÑA, será no futuro "O GRAN PAÍS DOS ENCOROS" ( hoxe xa lle llaman o "turismo dos mares interiores").

 

Evidentemente dirán ( na Xunta os responsables) que cumplirán escrupulosamente os requisitos hidráulicos e medioambientais. Mentira : exemplo o encoro de Caldas de Reis non cumple ningún requisito ( según a Universidade de Vigo os infromes son unha copia burda dun proxecto executado fora de Galicia) e farase si ninguén o remedia.

 

Para terminar fágolles unha pregunta, trato de por algo de coña, despois dos datos anteriores ( que son pra chorar):

 

¿ Como se chama este cabalo ?.

¿ Saben realmente o que representa esta fotografía ?

Daréille algunhas pistas a dereita da fotografía:

Pulse para ve-la resposta.

 

Fotografía sacada a 705 km de altura, día 10-09-87. Orbita heliosincrónica a esa altura. Ciclo orbital 16 días. Ten forma de monstruo cabalístico, con hocico de hormigón e está na provincia de Ourense, nun dos lugares más bellos . As súas colas son o río Ribeira Grande, Río da Ribeira pequena e o río Camba.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Resposta:

Trátase do encoro "Das portas" sin dúbida o maior da Provincia de Ourense.

Está situado en Vilariño de Conso e realmente é monstruoso. A estrada que leva dende A Gudiña a Vilariño ( cóllese mismo na Gudiña o pasar a   gasolinera a ezquerda , é unha estrada que vai cara o alto da montaña e a poucos kms. xa se divisa este encoro), pasa precisamente polo pé de presa. Impresionante. Produce escalofríos. O río camba está xusto por debaixo. Pobriño.

Este encoro está situado nunha zona incríble da provincia de Ourense, na cola do encoro está o Parque Natural do Invernadeiro.

De tódolos xeitos a zona está plagada de encoros.

flecha.jpg (1051 bytes)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

OPOSICIÓN ECOLOXISTA A UN PROIECTO DE FENOSA.

 

A proposta mencionada de instalar 13 explotacións hidroeléctricas no río ULLA atópase, como é totalmente lóxico, co "ABSOLUTO RECHAZO" da Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galicia" ADEGA. que entende:

Que se trata da utilización dun patrimonio natural da colectividade en beneficio exclusivo dunha empresa privada.
Considera ademáis que ó exportarse unha terceira parte da enerxía eléctrica que se xenera en Galicia , as nosas necesidades están perfectamente cubertas.

 

flecha.jpg (1051 bytes)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Por unha nova política de augas

Naciones Unidas llama en todo el mundo el 22 de Marzo a la celebración del Día Mundial del Agua. La creciente escasez de aguas limpias y vivas en un mundo cada vez más agresivo y menos habitable hace oportuno este llamamiento internacional a la sensibilidad y la movilización ciudadana en pro de una nueva racionalidad frente a un suicida modelo de desarrollo que en los últimos años promueve proyectos tan brutales como el del embalse de Bio-Bio en Chile o el de Tres Gargantas en China, que amenazan arrasar los derechos humanos de millones de personas, ignorando una vez más las leyes más básicas de la naturaleza y

el sentido común más elemental.

 

En los albores del nuevo milenio nuestros ríos, lagunas y humedales no pueden seguir siendo considerados como simples proveedores de agua para regadíos e industrias, o como cloacas para verter residuos y desechos... tampoco se debe olvidar la filtración de aguas contaminadas procedentes de los vertederos incontrolados que destruyen nuestros recursos acuíferos. Es hora de reconocer su tremendo valor patrimonial desde el punto de vista ambiental y social. Nuestros ríos marcan el carácter y la identidad de nuestras ciudades y comarcas. ¿Cómo imaginar Zaragoza sin el Ebro, Sevilla sin el Guadalquivir, Aranjuez sin el Tajo u Oporto sin el Duero? Ríos, torrentes, cascadas, ibones y lagunas son verdaderamente alma y magia de multitud de paisajes y rincones. Reconocer y apreciar esos valores es esencial en toda sociedad sensible y responsable con las generaciones futuras.

El agua es por otro lado elemento esencial de nuestra dieta alimenticia y por ello nuestra salud depende en gran medida de su calidad. En una sociedad desarrollada y con una creciente demanda de actividades de naturaleza y ocio, los usos lúdicos y los valores estéticos del agua, junto con las citadas funciones de salud e higiene, hacen del recurso en cuestión un factor primordial de calidad de vida. En este sentido hoy los llamados "usuarios" del agua no son sólo regantes e hidroeléctricos sino todos los ciudadanos.

Todo lo dicho no quita valor a sus usos productivos, pero si debe llevarnos a acotar la insaciable voracidad especulativa, productivista y contaminadora de algunos para llegar a un equilibrio, en beneficio del conjunto de la sociedad, que nos permita salvaguardar estos patrimonios ambientales en una perspectiva de Desarrollo Sostenible.

Es hora de desmitificar los demagógicos planes de expansión del regadío vigentes en la propaganda política, para abrir paso a un enfoque moderno que permita reconocer los problemas reales del medio rural actual y arbitrar soluciones operativas. Hoy la mayor parte de los riegos con aguas superficiales tienen una eficiencia que apenas llega al 40%, y sin rentabilidad económica. Por ello el reto esencial en materia de regadíos se debe centrar en la modernización, tanto de nuestros sistemas de riego como del tipo de productos y del nivel organizativo y actitudes empresariales vigentes en gran parte del sector...

Desgraciadamente sigue predominando en nuestros gobernantes la demagogia hidrológica basada en la mitificación de las grandes obras hidráulicas, pagadas por el dinero de todos... Hoy más que nunca esa política encubre, desde los pretendidos objetivos sociales de los grandes nuevos regadíos (inviables económica y políticamente en el marco de la Unión Europea...), oscuros intereses de grandes compañías (constructoras y eléctricas) y proyectos de grandes trasvases que desequilibrarían social y económicamente más al país e implicarían verdaderos desastres ecológicos.

Corren tiempos en los que se glorifica el papel del Mercado, más allá sin duda de lo justo y razonable, ofreciéndolo incluso como la clave mágica de la futura gestión de aguas. A nuestro entender es preciso salvaguardar la gestión pública de nuestros ríos y acuíferos, pues sólo desde esta base se podrán articular con equidad valores sociales, culturales, ambientales y de ordenación territorial equilibrada esenciales, hacia los que el mercado es ciego e insensible.

El intento de planificar las cuencas compartidas internacionalmente (Miño, Duero, Tajo y Guadiana) sin integrar a nivel de cuenca las comarcas portuguesas de dichas cuencas es inaceptable y contrario a los principios de nuestra propia Ley de Aguas, que reconoce la Cuenca Hidrográfica como marco esencial de planificación y gestión.

Hoy es preciso promover una Nueva Cultura del Agua que sustancie un profundo giro en la política hidráulica; una nueva política basada en la sensibilidad hacia los valores ambientales y sociales; una política equitativa y de respeto hacia los derechos de todos los ciudadanos, y en particular de los habitantes de las zonas de montaña, tradicionalmente avasalladas en nombre del "Progreso"; una política basada en la gestión de la demanda, el ahorro, la eficiencia y la conservación de la calidad del recurso; una política de profunda democratización de las Confederaciones Hidrográficas como marco institucional de gestión de las aguas; una política de superación de fronteras que integre en un marco unitario de gestión a las regiones de cada cuenca por encima de consideraciones nacionales, una política de aguas que prohibiera la especulación urbanística de las cuencas de arroyos secos o cauces desviados, para evitar desgracias como la del camping de Biescas o la de Badajoz…

Por todo ello las organizaciones firmantes hacemos un llamamiento al debate social, técnico y político que permita alumbrar el necesario giro hidrológico que nuestra sociedad requiere hoy, al tiempo que respaldamos el llamamiento a la movilización ciudadana en Madrid el día 21 de Marzo en pro de esa necesaria Nueva Política de Aguas.

 

flecha.jpg (1051 bytes)