España é o pais do mundo que
máis auga embalsada ten por habitante.
Ourense, seguramente, é a nº 1
en canto a nº de encoros (24 encoros en producción, hai moitos mais.).
RIOS SI
HORMIGÓN
NON
Por unha nova política de augas. 1999.

COMENTARIO.
Frente á política basada
preferentemente no hormigón hai que reivindicar unha política basada no recoñecemento
ambiental e paisaxístico.
O gobierno, na súa nova política
hidrolóxica prevee a construcción de 200 novos encoros como solución ós problemas da
augua en España, destos encoros o 50% están solicitados en Galicia ( según a
Xunta-1999).
Desgraciadamente segue predominando nos
nosos gobernantes a demagoxia hidrolóxica basada na mitificación das grandes obras
hidraulicas. ( Como na época de Franco).

Este encoro da fotografía está situado nos Peares, na parte media do
río Miño, é da época de Franco. Como este o Miño tén seis mais, dende Belesar ata
Frieira ( intentan construir a maiores o de Selas) . Este encoro non cumple ninguna
normativa medioambiental. Hoxe inténtase potenciar cós paseos en "catamarán",
penoso.
Como este están previstos 100 encoros mais en Galicia, amén de 300
minicentrais que sin dúbida farán polvo o dito "Galicia o pais dos dez mil
ríos".
España non pode entrar no
siglo XXI cunha política absoleta, basada no hormigón.
 |
<-RIOS SI |
HORMIGON NON ----> |

|
Esta política é
unha política suicida, que arrasa os dereitos humáns de millóns de
persoas no mundo. Dende 1960, 500 pobos españois quedaron baixo as augas, ó mismo tempo,
destrúense lugares maravillosos e únicos (en Ourense: Aceredo, o Val do río Salas en
Randín, o mellor Glaciar de Galicia no río Cenza, a cuenca do Sil ( arrasada por
completo), a cuenca do Miño en parte. No resto de España: en Riaño e un largo etc).
Vexamos algúns datos que confirman as opinións anteriores do hormigón, na provincia
de Ourense:
Nota: nos datos seguintes non están incluidas as minicentrais ( que hai unhas cantas e
que están remantando o pouco que queda) .
Datos dos encoros Ourensáns-Maio 1998
CUENCA |
EMPRESA |
RESERVAS |
TOTAL |
Nº ENC. |
Sil |
IBERDROLA |
98% |
1.103
Mill. m3 |
13 |
Miño-Salas-Limia |
FENOSA |
100% |
374 Mill. m3 |
8 |
Algúns datos de auga
encorada-clasificacións :
Nº |
ENCORO |
MILLÓNS M3 |
EMPRESA |
1 |
AS PORTAS |
520 |
IBERDROLA |
2 |
BAO |
220 |
IBERDROLA |
3 |
SAN ESTEBAN |
211 |
IBERDROLA |
4 |
ALBARELLOS |
90 |
FENOSA |
5 |
SALAS |
85 |
FENOSA |
6 |
CONCHAS |
78 |
FENOSA |
Datos concretos da Provincia de Ourense-1.999:
EMPRESA |
Nº ENCOROS |
P.MEDIA |
Total:1998 |
Solo enero 1998 |
Solo enero 1999 |
IBERDROLA |
16 |
2.800 M. KW/h |
3.130 M.Kw/h |
436 M. Kw/h |
90 M. Kw/h |
FENOSA |
6 |
700 M. KW/h |
800 M.Kw/h |
179 M. Kw/h |
57 M. Kw/h |
ENDESA |
2 |
2.800 M. KW/h |
7 M.Kw/h |
--- M. Kw/h |
-- M. Kw/h |
Fonte: diario
La región 31-01-99 ( Artículo queixándose do mal ano que levan en 1999 en canto a
choivas, ve-las duas últimas columnas.)
Nota: o encoro de San Esteban de Iberdrola ( 265 MW)
xenerou nun ano a terceira parte da enerxía galega producida por esta empresa.
Fonte: La Región 25-04-99.
Ranking |
Central de Iberdrola |
Potencia (Mill KW/h |
1 |
Puente Bibei |
284.8 |
2 |
San Esteban |
265.5 |
3 |
Conso |
228 |
4 |
Soutelo |
206.2 |
5 |
Santiago |
65.6 |
6 |
Montefurado |
38.4 |
7 |
Sobradelo |
38.4 |
8 |
San Pedro |
32 |
A empresa Iberdrola ten en Ourense 14
centrais maiores de 5MW e 5 minicentrales ( menores de 5 mw).
Por certo o encoro máis alto da provincia de
Ourense ( desta empresa) é o de Soutelo con 664,5 metros de caída. ( incríble). Como
para poñer escalas. Pais ......
Nota : estas empresas teñen más encoros
construidos, pero non en funcionamento. En canto as minicentrais hai polo menos 10 en
producción, descoñezo os datos oficiais, xa que a Xunta non solta prenda. Están
previstas 100 minicentrais na Provicnia de Ourense.
DOS DATOS ANTERIORES O LECTOR DEBE DEDUCIR QUE
OURENSE É UNHA MINA EN CANTO A PRODUCCIÓN DE ENERXÍA HIDROELÉCTRICA.
OS DATOS ANTERIORES PÓDENSE EXTRAPOLAR AS DEMAIS
PROVINCIAS E CHEGAR Á CONCLUSIÓN QUE ENCABEZA ESTE TRABALLO.
POR SI O ANTERIOR FORA POUCO, PÓÑOLLES UNHA NOTICIA DE
ÚLTIMA HORA:
Noticia aparecida na Voz o día
26 de Xaneiro
de 1999

Cuiñas é o Conselleiro de Política
Territorial, Obras Públicas e vivenda.
En Galicia tramítanse máis de cen
grandes proiectos de saltos hidráulicos.
¡ Para poñerse a temblar !.
13 encoros irán no río ULLA , un río salmoneiro ( en tempos)
do mellor de Galicia. Hoxe desgraciado.Estos encoros xa teñen oposición
de Adega (09-02-99).
Galicia en vez de se-la RESERVA
NATURAL DE ESPAÑA, será no futuro "O GRAN PAÍS DOS
ENCOROS" ( hoxe xa lle llaman o "turismo dos mares interiores").
Evidentemente dirán ( na
Xunta os responsables) que cumplirán escrupulosamente os requisitos hidráulicos e
medioambientais. Mentira : exemplo o encoro de Caldas de Reis non cumple ningún requisito
( según a Universidade de Vigo os infromes son unha copia burda dun proxecto executado
fora de Galicia) e farase si ninguén o remedia.
Para terminar fágolles unha pregunta, trato
de por algo de coña, despois dos datos anteriores ( que son pra chorar):

¿ Saben realmente o que representa esta fotografía ?
Daréille algunhas pistas a dereita da fotografía:
Pulse para ve-la resposta.
Fotografía sacada a 705 km de altura, día 10-09-87. Orbita
heliosincrónica a esa altura. Ciclo orbital 16 días. Ten forma de monstruo cabalístico,
con hocico de hormigón e está na provincia de Ourense, nun dos lugares más bellos . As
súas colas son o río Ribeira Grande, Río da Ribeira pequena e o río Camba.
Resposta:
Trátase do encoro "Das portas" sin dúbida o maior da
Provincia de Ourense.
Está situado en Vilariño de Conso e realmente é monstruoso. A
estrada que leva dende A Gudiña a Vilariño ( cóllese mismo na Gudiña o pasar a
gasolinera a ezquerda , é unha estrada que vai cara o alto da montaña e a poucos kms. xa
se divisa este encoro), pasa precisamente polo pé de presa. Impresionante. Produce
escalofríos. O río camba está xusto por debaixo. Pobriño.
Este encoro está situado nunha zona incríble da provincia de
Ourense, na cola do encoro está o Parque Natural do Invernadeiro.
De tódolos xeitos a zona está plagada de encoros.

OPOSICIÓN
ECOLOXISTA A UN PROIECTO DE FENOSA.
A proposta mencionada de instalar 13 explotacións hidroeléctricas no
río ULLA atópase, como é totalmente lóxico, co "ABSOLUTO
RECHAZO" da Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galicia" ADEGA.
que entende:
Que se trata da utilización dun patrimonio natural da
colectividade en beneficio exclusivo dunha empresa privada. |
Considera ademáis que ó exportarse unha terceira
parte da enerxía eléctrica que se xenera en Galicia , as nosas necesidades están
perfectamente cubertas. |

Por
unha nova política de augas
Naciones Unidas llama en todo el mundo el 22
de Marzo a la celebración del Día Mundial del Agua. La creciente
escasez de aguas limpias y vivas en un mundo cada vez más agresivo y menos habitable hace
oportuno este llamamiento internacional a la sensibilidad y la movilización ciudadana
en pro de una nueva racionalidad frente a un suicida modelo de desarrollo que en los
últimos años promueve proyectos tan brutales como el del embalse de Bio-Bio en Chile o
el de Tres Gargantas en China, que amenazan arrasar los derechos humanos de millones de
personas, ignorando una vez más las leyes más básicas de la naturaleza y
el sentido común más elemental.
En los albores del nuevo milenio nuestros ríos, lagunas y humedales no pueden
seguir siendo considerados como simples proveedores de agua para regadíos e industrias, o
como cloacas para verter residuos y desechos... tampoco se debe olvidar la
filtración de aguas contaminadas procedentes de los vertederos incontrolados que
destruyen nuestros recursos acuíferos. Es hora de reconocer su tremendo valor patrimonial
desde el punto de vista ambiental y social. Nuestros ríos marcan el carácter y la
identidad de nuestras ciudades y comarcas. ¿Cómo imaginar Zaragoza sin el Ebro, Sevilla
sin el Guadalquivir, Aranjuez sin el Tajo u Oporto sin el Duero? Ríos, torrentes,
cascadas, ibones y lagunas son verdaderamente alma y magia de multitud de paisajes y
rincones. Reconocer y apreciar esos valores es esencial en toda sociedad sensible y
responsable con las generaciones futuras.
El agua es por otro lado elemento esencial de nuestra dieta alimenticia y por ello
nuestra salud depende en gran medida de su calidad. En una sociedad desarrollada y con una
creciente demanda de actividades de naturaleza y ocio, los usos lúdicos y los valores
estéticos del agua, junto con las citadas funciones de salud e higiene, hacen del recurso
en cuestión un factor primordial de calidad de vida. En este sentido hoy los llamados
"usuarios" del agua no son sólo regantes e hidroeléctricos sino todos los
ciudadanos.
Todo lo dicho no quita valor a sus usos productivos, pero si debe llevarnos a acotar la
insaciable voracidad especulativa, productivista y contaminadora de algunos para llegar a
un equilibrio, en beneficio del conjunto de la sociedad, que nos permita salvaguardar
estos patrimonios ambientales en una perspectiva de Desarrollo Sostenible.
Es hora de desmitificar los demagógicos planes de expansión del regadío vigentes en
la propaganda política, para abrir paso a un enfoque moderno que permita reconocer los
problemas reales del medio rural actual y arbitrar soluciones operativas. Hoy la mayor
parte de los riegos con aguas superficiales tienen una eficiencia que apenas llega al 40%,
y sin rentabilidad económica. Por ello el reto esencial en materia de regadíos se debe
centrar en la modernización, tanto de nuestros sistemas de riego como del tipo de
productos y del nivel organizativo y actitudes empresariales vigentes en gran parte del
sector...
Desgraciadamente sigue predominando en nuestros gobernantes la demagogia
hidrológica basada en la mitificación de las grandes obras hidráulicas, pagadas por el
dinero de todos... Hoy más que nunca esa política encubre, desde los
pretendidos objetivos sociales de los grandes nuevos regadíos (inviables económica y
políticamente en el marco de la Unión Europea...), oscuros intereses de grandes
compañías (constructoras y eléctricas) y proyectos de grandes trasvases que
desequilibrarían social y económicamente más al país e implicarían verdaderos
desastres ecológicos.
Corren tiempos en los que se glorifica el papel del Mercado, más allá sin duda de lo
justo y razonable, ofreciéndolo incluso como la clave mágica de la futura gestión de
aguas. A nuestro entender es preciso salvaguardar la gestión pública de nuestros ríos y
acuíferos, pues sólo desde esta base se podrán articular con equidad valores sociales,
culturales, ambientales y de ordenación territorial equilibrada esenciales, hacia los que
el mercado es ciego e insensible.
El intento de planificar las cuencas compartidas internacionalmente (Miño, Duero, Tajo
y Guadiana) sin integrar a nivel de cuenca las comarcas portuguesas de dichas cuencas es
inaceptable y contrario a los principios de nuestra propia Ley de Aguas, que reconoce la
Cuenca Hidrográfica como marco esencial de planificación y gestión.
Hoy es preciso promover una Nueva Cultura del Agua que sustancie un
profundo giro en la política hidráulica; una nueva política basada en la sensibilidad
hacia los valores ambientales y sociales; una política equitativa y de respeto hacia los
derechos de todos los ciudadanos, y en particular de los habitantes de las zonas de
montaña, tradicionalmente avasalladas en nombre del "Progreso"; una
política basada en la gestión de la demanda, el ahorro, la eficiencia y la conservación
de la calidad del recurso; una política de profunda democratización de las
Confederaciones Hidrográficas como marco institucional de gestión de las aguas; una
política de superación de fronteras que integre en un marco unitario de gestión a las
regiones de cada cuenca por encima de consideraciones nacionales, una política de aguas
que prohibiera la especulación urbanística de las cuencas de arroyos secos o cauces
desviados, para evitar desgracias como la del camping de Biescas o la de Badajoz
Por todo ello las organizaciones firmantes hacemos un llamamiento al debate social,
técnico y político que permita alumbrar el necesario giro hidrológico que nuestra
sociedad requiere hoy, al tiempo que respaldamos el llamamiento a la movilización
ciudadana en Madrid el día 21 de Marzo en pro de esa necesaria Nueva Política de Aguas.
