¿QUE    TEN   A    PESCA   DA   TROITA? "Unha afección marabillosa..." (30/05/1999)            Fai uns días, a finais de maio de  1999, no foro "A pesca da troita en Ourense" un internauta fíxome a seguinte pregunta ¿que ten de particular o feito de pescar a troita?.     A pregunta no é fácil de contestar. A continuación escribo exactamente o que lle contestei:   Estimado amigo :       A pregunta é difícil de contestar, pero a pesares do reto vou facelo,  inda que pode que non chegues a comprender as razóns que seguen.      En principio é un exercicio  físico moi san,  os ríos e regatos  onde se práctica este deporte están situados en medio de paisaxes, indiscutiblemente marabillosas.

É un exercicio ó aire libre que engloba : o excursionismo, a marcha, a gimnasia, o camping, etc. Esixe por soposto unhas cualidades físicas grandes  e tamén morais, aparte dunhos coñecementos imprescindibles.

En canto ás primeras son obvias e en canto ás segundas o pescador debe ser sobrio e respetar os regulamentos e por suposto o entorno. A educación, a cortesía e o  compañerismo deben estar presentes.  Inda que pareza unha  contradicción: o pescador debe ser un amante da natureza.

Particularmente a pesca prodúceme recollemento,  borracheira de aire puro e ledicia de vivir. Produce alegrías inmensas, como poden producir outros deportes. De feito a pesca da troita leva implícito varios encantos: as preparacións da véspera,  a revisión  do material ó día seguinte,  as partidas ó amañecer, o contacto có  río,  o seu son, os amigos, a astuta loita que se libra ese día,  a ledicia das capturas,  as desilusións,  os imprevistos, as charlas posteriores, as comidas a carón do río (calquera cousa sabe moitísimo), os soños cando inda non está aberta a tempoada de pesca ," Cando o tempo non é tempo non pasa o tempo", etc.

É un deporte engaiolante ata tal punto que para algúns é unha gran pasión. Actualmente prácticase, cada vez máis,  a pesca sin morte, que consiste en devolver a troita ó río, tratando de non facerlle dano; pesca que xa ten moitos afecionados.

Ó final o que che queda: como decía J. Agut nun libro "La pesca de la trucha"   en 1970  "Igual que una hermosa hada, que encanta y seduce por sus hechizos, la pesca de la trucha, para todo el que la vive de cerca o de lejos, ejerce un atractivo incomparable,  y de tal modo cautivador, que muchos de sus adeptos hacen de ella su solo amor y le permanecen fieles para siempre".  Sei que o anterior é difícil de comprender pero ocurre moitas veces.          Norman McLean no seu libro "O río da vida", libro que deu lugar a unha marabillosa película en 1992,  do mismo nome,  conta que un reverendo falando os seus fillos da pesca da troita decía  que "...non sei si é máis importante na miña vida a relixión ou a pesca da troita con mosca...". Sin dúbida haberá que pensar as razóns tan importantes que tiña este reverendo para pensar, estando no seu san xuízo, deste xeito.        Do libro " O río da vida" de McLean  recollo un texto que será perfectamente reconocible para calquera pescador de troitas pero que sorprenderá os que non o sexan. "Os poetas falan de pozos do tempo pero, en realidade, son os pescadores os que experimentan a eternidade comprimida nun instante...". Realmente eu penso que é así. Esta é outra razón máis para xustificar que se trata dunha aficción marabillosa...ten que selo.          Decía o meu amigo Xosé Benito Reza, nun artigo falando do inicio da tempada de pesca  "Se vostede non é pescador, perda coidado, que como un día o leven a un río e colla unha troita pasará a incorporarse á nosa abondosa e feliz familia polo que lle resta de vida. Un meu tío, que en paz descanse, díxome un día con ollos brillantes: " Só sinto ter comenzado tan tarde nesta arte da pesca, cáseque con cincuenta anos; só pido que, xa teña que ir pro ceo ou pros infernos, haxa alí, cando menos, un río ". A min leváronme un día de pesca, collín a primeira troita e xa fun pescador para toda a vida. Foi en Valparaiso (Francelos- Río Miño), en abril do ano 1968, xa choveu...

Alberto Prego cunha troita do Arnoia, en Puentegrande,  e o que escribe cunha troita do Limia na Herdadiña. Xa choveu... Hilario cun salmón do río Eo

Gustaríame achegarche máis datos,  pero repito,  a túa pregunta é moi difícil de contestar, a pesar de todo vou citar algunhas  frases máis: Miguel Delibes,  un gran escritor e pescador español no seu libro "Mis amigas las truchas", no prólogo dinos "...Queda por aclarar la razón del título. Durante un tiempo dudé entre varios pero, finalmente, opté por éste en homenaje a estos peces que me han proporcionado ratos y emociones muy vivos. Lógicamente las truchas no compartirán mi punto de vista, esto es, es muy posible que mi inclinación amistosa no sea correspondida. La cosa es lógica. En el juego ellas arriesgan más que yo. Se trata, por tanto , de una amistad unilateral pero el libro lo he escrito yo y no ellas y, consecuentemente, hablo desde mi personal experiencia".

A pesca crea amistades para toda a vida. Na fotografía estou con Félix. Fervenza do río Barbantiño en Ourense. Ourense ten estas marabillas. De pesca có amigo Páxaro no río Xares. Días inolvidables e que hai que repetir... Tamén de pesca có amigo Raúl. No río fanse amigos para toda á vida.

Fentos reais no río Viñao con volvoreta Laurel  e presa no río Xares. (na Veiga) A pesca faite coñecer estas marabillas,  e pola tanto amalas.   Guy Roques o Mosqueiro andante...      Non fai moito que descubrín a Guy Roques este pescador que ves na fotografía, un home especial, un pescador especial tamén, un gran escritor;   nun dos seus libros, no que fala do río Futaleufú (río de Argentina-Chile, tamén chamado río Grande) expresa exactamente o significado e a esencia da pesca: "...el Fortaleufú me enseñó que la esencia de la pesca está en una simbiosis entre cuatro protagonistas, el pescador, el río, los peces y la naturaleza. La búsqueda de esta simbiosis no tiene nada que ver con el número de capturas o la talla de un pez trofeo"...          Juan José Moralejo deixounos no fai moito...Unha gran pérdida...      Para case rematar, non me resisto a citar a outro pescador Juan José Moralejo Alvarez, cadeirádego da Universidade de Santiago, quen no seu libro "Guía pra pilla-las troitas, miñas señoras",  dice " Bos pescadores ainos; bos escritores tamén.  Pero para atopáresde un home tan "amante da pesca e das troitas" e tan namorado dos ríos coma eu,  tendes que buscar moito, e non sei si con pouco ou ningún éxito". O autor da web, nunha caricatura, pescando unha seta en vez dunha troita...   Pois ben amigo,  o autor desta páxina web é un deses homes...       Para rematar, é imprescindible citar  un libro de Tristán Gooley , co título "Cómo leer el AGUA" ,  que no capítulo dedicado os ríos, concretamente o que leva como nome "El ascenso" escribe o seguinte:        ..."  El doctor Samuel Johnson dijo una vez que "la pesca con caña es un pasatiempo con un palo y una cuerda: un gusano en uno de los extremos y un tonto en el otro". Sir Humphry Davy se lo refutó y comentó que era más el caso de una mosca en un extremo y un filósofo en el otro"...Viajé hacia el Distrito de los Picos completamente seguro de quien tenía razón, pero tenía un plan para hacer investigaciones por mi cuenta. (Y lo hice de la mano de Stuart Crofts) Stuart Crofts se describe a sí mismo como formado por una tercera parte de pescador, otra de entomólogo (estudia los insectos)  y otra absolutamente dominada por un entusiamo infantil por todo lo que tenga que ver con la naturaleza"... Exactamente eu sinto o mismo que Stuart Crofts...   Coido  haber contestado a túa pregunta ¿qué ten a pesca da troita? . A pesca da troita, está claro, é para mín unha afección marabillosa.

Recibe unha aperta do teu amigo: Secundino Lorenzo Fernández Ourense.   PD)   O meu primeiro día de pesca da troita foi en  Valparaiso, no río Miño, en abril do ano 1968.           Posteriormente o ano 1999 incorporei algunha das fotografías do texto, pero nada máis...   No 2013 incorporei a frase de Guy Roques que pareceume básica... No 2018 incorporo un video dun pescador do río Lor con 94 anos, trátase de Luis Parga Garcia que naceo 08-01-1924. Si con eses anos sigue pescando troitas está claro: algo ten a pesca da troita. Pulsar este video. No 2020 incorporo a este escrito dúas películas marabillosas e que permiten reforzar moito mais a miña idea sobre a pesca da troita. Unha é unha película americana do ano 2010 chamada "The River why" e que en español leva o título de "El río de los sueños" hai que vela ó malo é que de momento non está en venta non sei por qué. Podedes vela neste link aguantando o chaparrón dos anuncios cada pouco Ollo ten dúas partes de 52 minutos, merece a pena as paisaxes son impresionantes e está moi ben feita. Outra película, tamén moi ben feita e que trata o tema da pesca con mosca é o "El río de la vida" , en inglés A River Runs Through It , da que é director Robert Redford, nada menos. A película é de 1992. Un peliculón. Ver neste link a película completa (creo que hai que pagar 2 €). No 2021 descubro unha xoia de libro, trátase de "Cómo leer el agua", do escritor Tristan Gooley, un best seller do New York Times. Un libro sensacional. O capítulo, dos moitos que ten dedicados os ríos e que titula "El ascenso", é sin dudalo unha obra de arte, o que xa dixen: unha xoia. Deste libro poño unhas frases do comenzo dese capítulo.      Pescando a troita                             Dicionario sobre os ríos                                Os ríos son textos